درواکنو/شاعر محمود عظیمی

درواکُنو

تا بیَارُم پِش کَشی بَی یارِ نَو

مَجمَه ره پُر کشمش و خرما کنم

پیشوازِ گلّه‌یِ هیزم کَشو

دف زنُم ، دَیره زنُم ، هورا کنم

حرمتِ قَوم و کَلون و کدخدا ر

با یکی بارِ هِزُم بر جا کنم

بَد که وَاخونُم قَلَه ر از یَک پِچَرد

تا حنا بندو ره نغز اَر پا کنم

بعدِ رقص و چِکَّه و دَروَاکُنو

دست و پایِ یاااار ره حنّا کنم

هدیه و تَارُف بِرَی دلدار نو

یَگ قطارِ مَجمه یِ وَر را کنم

دیمبل و دیمبو ره از بیخ ورکنم

هِنگه ره خود دَیره و سرنا کنم

بعدِ چوبازی و سرنا و دهل

شعر خوانند و مَه ایولله کنم

با نوایِ " پِچ و در پِچ گل عروس "

رو به حجله ماهِ نو ور را( ه ) کنم

از برای رخصت از مَادر عروس

صوتِ "از باغچه سرا" نجوا کنم

با دف و دیره و رقص چوب و تار

تا در "بِستو" شمار همرا کنم

خود غلومِ روسیاه و شاپری

خنده سورو ره زنو برپا کنم

محمود عظیمی

+ نوشته شده در دوشنبه یازدهم دی ۱۴۰۲ ساعت 22:52 توسط حسين اسداللهي  |